We zijn al een aantal weken bezig met de voorbereidingen voor ons plukbloemenhoekje in de tuin. In onze vorige woonplaats hadden we niet echt een groene achtertuin. Het was meer een stenen binnenplaatsje met wat bakken en potten om de boel op te fleuren.
Nu we een echte tuin om het huis hebben genieten we daar volop van. En de droom voor deze zomer is een klein stukje tuin vol met kleurrijke en fleurige plukbloemen. Maar goed, dat vergt dus nogal wat werk, zo ontdekte ik. We maakten eerst eigenhandig een grote houten bloemenbak met de No Dig methode. Daarna lazen we boeken, struinden we internet af en maakten we lijstjes met de bloemen die we graag zouden willen en uiteindelijk gingen we op zoek naar de juiste bollen, knollen en zaadjes. Inmiddels staan de zonnige vensterbanken in ons huis vol met kleine bakjes met zaadjes. In sommige bakjes zijn zelfs al kiemblaadjes te zien! En dat geeft me toch een vreugde!
Al een paar weken staar ik namelijk elke ochtend en avond naar de donkere aarde in de kleine potjes. In de hoop iets te zien. Maar de meeste momenten zag ik helemaal niets anders dan donkere aarde. En op die momenten namen de twijfels de overhand: ‘Zou ik het goed gedaan hebben? Staan ze hier eigenlijk wel koud genoeg? Moeten ze meer of minder water? Voorzaaien, zo heet dit hele proces, heeft alles te maken met niet zien, en toch vertrouwen dat er van alles gaande is in die donkere aarde. Je moet geduld hebben, het uithouden en dan uiteindelijk zal je kleine groene puntjes boven de aarde uit zien komen. Voor mij is dat geduld hebben en blijven vertrouwen op het proces een enorme uitdaging. Maar als ik dan zo’n groen klein puntje zie, spring ik een gat in de lucht van blijdschap.
De komende dagen leven we toe naar het Paasfeest. We gaan de ‘Stille Week’ in. Je zou kunnen zeggen dat we die week samen naar de donkere aarde gaan zitten kijken. De verschillende kerkdiensten op donderdag tot en met zaterdag helpen ons erbij om onze blik te richten. En dat hebben we nodig die kerkdiensten, want we kijken niet zo graag naar het donker. We gaan veel liever gelijk naar de vreugde, ook als het over het Paasfeest gaat. Maar als je met Pasen echt een gat in de lucht wilt springen, de diepe vreugde van Pasen wilt ervaren, moet je eerst enkele dagen naar het donker staren. Net als bij die kleine plantjes. En in die diensten zullen we denken: ‘Het wordt alleen maar donkerder. Ik weet niet of hier nog iets moois uit voort kan komen. Zou hier echt nieuw leven opkomen?’ In de diensten van de Stille Week, zoeken we elkaar op, blijven we kijken, oefenen we ons in geduld en vertrouwen. Want daar in die donkere aarde is van alles gaande. En dan uiteindelijk, op Stille Zaterdag zullen we stilvallen, want de aarde beweegt, er lijkt iets te verschuiven, er komt iets in beweging. Nieuw leven, we bevatten het nog niet. Maar op Paasmorgen, dan springen we een gat in de lucht!
Een intense en inspirerende Stille Week gewenst en uiteindelijk een vrolijk en gezegend paasfeest!
Ds. Jeannet van Doorn